Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

STARY BROWAR NOWY TANIEC NA MALCIE 2019

Dance is hard to see oświadcza zaskakująco w samym środku tanecznej rewolucji post modern dance (uznawanej oficjalnie za początek współczesnej choreografii ) jej pionierka Yvonne Rainer.

Z rewolucją tą kojarzy nam się dziś przede wszystkim  hasło demokratyzacji tańca i idące w ślad za nim  kwestionowanie tanecznej wirtuozerii i radykalne poszerzenie tanecznego słownika o ruch potoczny, z chodzeniem i bieganiem na czele.  Pozwoliło to wykreować  egalitarną przestrzeń wspólnoty działających i oglądających i przekierowało uwagę widza na wcześniej niezauważaną, a wszechobecną –  choreografię życia  codziennego. 

Proklamacja Rainer (świadomie wykorzystującej  fakt, że  angielskie to see oznacza zarówno dostrzeżenie czegoś, jak  i tego zrozumienie) ujawnia jednak, że chodziło tak naprawdę  o coś więcej: o naukę nowego sposobu patrzenia na, oraz dostrzegania ruchu i jego szczególnej organizacji  – CHOREOGRAFII - która (wciąż) wymyka się naszemu postrzeżeniu.

Bo zobaczyć znaczy zrozumieć  i dostrzec w całej tego złożoności . Ta szczególna  taktyka uwidaczniania (nie ograniczająca się jedynie do re-definicji samego tanecznego medium) zdaje się dziś jednym z najciekawszych  obszarów choreograficznych poszukiwań. To  strategia jednoczesnego odsłaniania szwów i ukazywania struktury kompozycji;  strategia operowania  oderwanym od naturalnego kontekstu i  poddanym specjalnej organizacji, wciąż jednak doskonale rozpoznawalnym ruchowym materiałem stanowiącym budulec – równie fizycznych, co wizualnych – metafor. Metafor,  które skutecznie diagnozują zarówno jednostkową, jak i społeczną, jak i polityczną kondycję. To  artystyczne i krytyczne transformowanie otaczającej nas wielowymiarowej rzeczywistości , by uczynić widzialnymi (możliwymi do postrzeżenia i zrozumienia) mechanizmy, jakie nią rządzą.  To  także  jednoczesna praktyka kontr-wizualizowania, tworzenia nowych sposobów widzenia, czy wręcz „odwidzania”  narzucanych nam zewnętrznie oraz  sztucznie naturalizowanych, sposobów postrzegania  ciała i świata oraz kreowanie ich nowych reprezentacji. 

W szczelinie między sztukami wizualnymi a (tradycyjnie rozumianym) tańcem ulokowała choreografię inna wybitna artystka post modern Trisha Brown. Szczelina ta nieustannie się poszerza odsłaniając  swe operacyjne pole - pole choreografii świadomie i garściami czerpiącej z innych dyscyplin  i celebrującej naturalną dlań  płynną  przestrzeń  POMIĘDZY.

Do przestrzeni tej zapraszamy Was  w ramach maltańskiej odsłony  naszego programu!

Za nami 15 ekscytujących lat dedykowanych współczesnej choreografii – jej prezentowaniu, jej kreowaniu oraz  poszerzaniu pola jej widzenia.

Kolejny już raz wyruszcie z nami tam, gdzie w ruch wprawiane są nie tylko (ludzkie i nieludzkie) ciała , ale i obrazy, dźwięki, myśli, idee i ideologie, i gdzie możemy wspólnie patrzeć i widzieć wciąż więcej i więcej;  i gdzie choreografia  z dosłownych i metaforycznych peryferii przesunięta została,  i  pozostaje niezmiennie  od 2004 roku,  w samym centrum uwagi. 

Kuratorka programu:
Joanna Leśnierowska