Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Granica pomiędzy niewygodą i bólem zostaje przekroczona, kiedy artysta Antonio Cabrita wielokrotnie rzuca się na podłogę próbując poprzez swoją autodestrukcję wywołać reakcję opanowanej partnerki. Nic nie oddziela publiczności od artystów; znajdują się razem w tym samym ciemnym pomieszczeniu. Nie istnieje już świat zewnętrzny, a jedynie bezlitośnie obnażone światy wewnętrzne. Chcą uciec. Chcą pozostać.

Publiczność osobiście doświadcza dualizmu tkwiącego w rozdarciu pomiędzy społeczną potrzebą dyskrecji, a jednoczesnym pragnieniem zaspokojenia ciekawości co do prywatności innych osób. W którym momencie nasze poszukiwanie autentyczności staje się wstydliwe, a kiedy jest naprawdę odważne?

W swojej niezwykłej inscenizacji Silke Z. zagłębia się w przerażenie i piękno towarzyszące intymności. Jeszcze raz udało jej się zwięźle uchwycić aktualne i nieokreślone zjawisko, które wymyka się ogólnym wyjaśnieniom.

Rzeczywistość jest dla Silke Z. zbiorem odprysków. Jest piękna, lecz ma niebezpiecznie ostre krawędzie.