Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk


18.11.2019 - 22.11.2019
Studio Słodownia +3
Maria Stokłosa Choreografia improwizacji ALTERNATYWNA AKADEMIA TAŃCA 2019

aat 2019 sm

18-22.11.2019

Maria Stokłosa
Choreografia improwizacji

stoklosa

Chciałabym zachęcić uczestników AAT do świadomego i płynnego korzystania z hybryd dostępnych performerom w 2019 roku - działania pomiędzy tańczeniem, poruszaniem się, obecnością w przestrzeni, występowaniem, odgrywaniem, doświadczaniem, komponowaniem, układaniem kroków, odrzuceniem choreografii, wchodzeniem w trans, uzdrawianiem, klaunadą, wchodzeniem w interakcje z widzami, itp. Również tak będzie skonstruowany mój warsztat. Horyzontalnie potraktujemy ruch, słowo, dźwięk i wyobraźnię. Codzienna intensywna praktyka sprawi, że twórcze działanie i taniec nie będą wysiłkiem, ale dostępną formą bycia. Sięgniemy po zewnętrzną motywację dla ruchu w postaci muzyki, pracy z przestrzenią czy z grupą, a także po metody z technik somatycznych, które zasilą wewnętrzną motywacją i odczuwaną przyjemność. Wspólnie będziemy tworzyć mapy swoich praktyk choreograficznych. Zadbamy o przestrzeń wsparcia i będziemy uczyć się od siebie nawzajem. Nie będziemy czekać na to, aż osiągniemy pewność swoich wyborów, ale będziemy ćwiczyć tworzenie z miejsca niepewności i ryzyka. Zaakceptujemy ciało i sztukę, jako mediatora między tym co zrozumiałe czy nazwane, tym co świadomie wybieramy, a tym, co nieznane i dopiero zaczyna wyłaniać się z mroku. 

Maria Stokłosa ukończyła choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie oraz wydział tańca współczesnego w London Contemporary Dance School at The Place. Jej praca “Wychodząc od działania” była prezentowana w 40 różnych wersjach w wielu przestrzeniach: w galeriach, niezależnych domach kultury, a także na dużych scenach teatów wykorzystując gotowe dekoracje spektakli dramatycznych. Łączy zainteresowanie choreografią eksperymentalną z wieloletnią praktyką improwizacji tańca, kwestionując zarówno formę przedstawienia, jak i rolę zarówno performera jak i widza. 

Jest także autorką spektakli – „Królowa Wody” (premiera w U-jazdowskim w Warszawie w ramach wystawy „Inne Tańce” oraz projektu Centrum w Procesie), „Złote Demony” (premiera w MCK Nowy Teatr w Warszawie), „Wylinka” (premiera w Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie), „Intercontinental” , „MaMa Perform”, „Prawa Półkula”, „Vacuum” - prezentowanych na festiwalach sztuk performatywnych w Polsce, Niemczech, Austrii, Holandii, Finlandii, Francji, Rosji i USA. Współpracuje z wieloma artystami, między innymi z reżyserem Wojtkiem Ziemilski („Spektakl dla Turystów”, „Come Together”), choreografami: Meg Foley („Action is Primary”) czy Peterem Pleyerem („Moving the mirror”). Jest autorką ruchu scenicznego do opery Pawła Mykietyna pt. “Czarodziejska Góra.” Występowała także w spektaklach Jeremy Wade.’a, Lisy Nelson, Maiji Reety Raumanni, Sary Shelton Mann, i innych. Stokłosa jest zaangażowana w wiele działań na rzecz rozwoju lokalnej sceny tańca eksperymentalnego - jako inicjatorka projektów edukacyjnych i nauczycielka, a także jako prezeska Fundacji Burdąg i współzałożycielka kolektywu choreografów - Centrum w Ruchu. Była także kuratorką projektu “Aktywizm Tańca, przestrzenie choreografii” w MCK Nowy Teatr w Warszawie, a także przewodniczącą Rady Programowej IMiT.

Pracuję z zadaniami ruchowymi. Interesują mnie różne sposoby bycia w ciele, prowadzenia i obserwowania uwagi, wewnątrz i na zewnątrz ciała, w relacjach. Ćwiczę strategie kontynuowania ruchu, transformacji, łączenia ruchu z mową i głosem. Ćwiczę także sposoby opisywania i ucieleśnienia fantazji oraz emocji, które pojawiają się podczas ruchu. W obecności widzów wszystko się zmienia, dlatego opracowuję i testuję także różne strategie włączania ich w swoje działanie.

Praca nad warsztatem choreografki/improwizatorki to dla mnie dyscyplina wykonywania pojedynczych zadań i utrzymywania uwagi w jednym miejscu, a jednocześnie utopijna (!) praktyka działania bez cenzury. To rewolucyjny postulat ciągłego wystawiania na próbę siebie oraz wspólnoty twórców i odbiorców sztuki, wartości, gustów i poglądów. 

Praktykuję fuzję ćwiczeń własnych oraz tych zaczerpniętych od artystów takich jak Meg Foley, Maija Reeta Raumanni, Lisa Nelson, Katie Duck, David Zambrano (i innych). Improwizacja oraz jej twórcy kwestionują nie tylko estetykę tańca, ale również system, w którym istnieje ta forma sztuki - prezentacje, instytucje, produkcje, rynek. Właściwie trudno uprawiać improwizację nie zadając sobie pytania o to, gdzie jest miejsce dla takiej sztuki, jaki jest jej potencjał i jaką chcemy nadać jej funkcję.