Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Gest celowego rozmazywania obrazu (ang. blur) jest obecny w tradycji europejskiego malarstwa  już od czasów Leonarada da Vinci i jego techniki zmiękczania konturów (sfumato). Jednak to dopiero wraz z praktyką Gerharda Richtera (który od końca l.60 XX w. pozbawiał swe fotorealistyczne obrazy ostrości) rozmyte powierzchnie i kształty stały się jednym z centralnych motywów zarówno figuratywnego, jak i abstrakcyjnego  malarstwa. Artyści rozmazują obrazy intencjonalnie i na wiele różnych sposobów, aplikując różnorodne koncepty i strategie. Niewyraźne płaszczyzny, zamazane kontury, mgliste wizerunki, bezkształtne motywy,  nieokreślone stany między w(yob)rażeniem a rozpadem, chaotyczne akumulacje,  nieustanny nadmiar jednocześnie ważnych i nie-ważnych detali, rozproszone wizje i znaczenia oraz zagadnienia koloru i kompozycji wysunięte na plan pierwszy – z  wszystkim tym w pamięci  wchodzimy na scenę by eksplorować możliwość „rozmazania” w kontekście ciała  i choreografii.

W trakie pracy poszukiwaliśmy sposobów przetłumaczania idei „rozmaz(yw)ania” na wszystkie poziomy spektaklu. „Rozmazanie” rozumieliśmy na dwa sposoby – dosłownie: jako pozbawienie ostrości/kształtu/formy (lub niemożność utrzymania jednej formy), i metaforycznie – jako wizualną i fizyczną reprezentację mentalnej i emocjonalnej kondycji, w której pozbawieni zostajemy wcześniej rozpoznanych i powszechnie akceptowanych punktów odniesienia oraz bezustannie, zarówno w makro, jak i mikro skali, doświadczamy sfragmentaryzowanej rzeczywistości pełnej skrawków obrazów i dźwięków, szczątków informacji, odprysków idei i ideologii…

Joanna Leśnierowska od 2003 roku, równolegle do swej pracy kuratorskiej dla Art Stations Foundation, rozwija niezależną praktykę jako choreograf i dramaturg, a często także reżyser światła zarówno w projektach własnych, jak i innych artystów. Absolwentka teatrologii  Uniwersytetu Jagiellońskiego Joanna była jedną z pierwszych osób profesjonalnie piszących o współczesnym tańcu i choreografii  publikując w czołowych polskich czasopismach teatralnych („Didaskalia”, „Teatr”), a także poza Polską. Wykładała także gościnnie w uniwersytetach w Poznaniu i Krakowie. W 2004 roku w ramach fundacji Art Stations, stworzyła i prowadzi pierwszy w Polsce program rozwoju choreografii Stary Browar Nowy Taniec  (www.artstationsfoundation5050.com) nieprzerwanie wspierając rozwój polskich artystów tańca.

W latach 2003-2009 Joanna współtworzyła Towarzystwo Gimnastyczne (kolektyw i stowarzyszenie), w ramach którego powstały 3 spektakle : "Whatever you wish" (2003) "Obcojęzyczność" (2005) i "nic" (2007). Współpracowała  m.in. z Arkadim Zaidesem, Lią Haraki,  Martą Ladjánszki, Jurijem Konjarem, Januszem Orlikiem, Renatą Piotrowska i Marią Stokłosą. W 2011 roku stworzyła swój pierwszy w pełni autorski spektakl (”rekonstrukcja”). W 2013 roku razem z Januszem Orlikiem stworzyła solo INSIGHT nagrodzone za najlepszą choreografię podczas Polskiej Platformy Tańca 2014. W styczniu 2014 roku odbyła się premiera jej trio "... (rooms by the sea)”, która zapoczątkowała długofalową praktykę pracy z obrazami ( „Ćwiczenia w patrzeniu"). W 20015/2016 Joanna zainicjowała i poprowadziła Projekt Yanka Rudzka, który połączył tancerzy polskich i brazylijskich w twórczym dialogu inspirowanym niestylizowanymi tańcami tradycyjnymi obu krajów. Jednym z głównych rezultatów projektu była premiera grupowej choreografii "Zaczyn" w ramach Międzynarodowego Festiwalu  VIVADANÇA w Salvadorze (kwiecień 2016).