Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk

Punktem wyjścia dla pracy „What do you really miss?” (3),2 było abstrakcyjne solo o tym samym tytule ((1),1 i (1),2).

Podczas procesu twórczego w 2012 roku zadałam sobie pytanie: “What do you really miss?”. Tym razem, rozpisując materiał dla trzech ciał, odpowiedź pozostaje ta sama: “nic”, w tym sensie pusta przestrzeń nie musi być czymś wypełniona; treść stanowią przelotnie uchwycone, chwilowe spotkania i poświaty przypadkowych przecięć między ciałami. W tej pracy ciało jest nieustannie rozpięte miedzy krokiem do przodu i do tyłu, między poddaniem się sile grawitacji i uniesienia, a każdy kontrolowany horyzontalnie i wertykalnie kierunek zakrzywia się w przestrzeni.

"What do you really miss?” trio to choreografia oparta na konkretnych, wcześniej zdefiniowanych zasadach, według których tancerki tworzą ruch, nawigując zmianami jego intensywności.

Maria Zimpel pracuje w przestrzeni tańca, choreografii i performensu. W swojej pracy koncentruje się głównie na poszukiwaniach ruchowych, badając granice fizyczności. Uczyła się w HZT na berlińskim Uniwersytecie Artystycznym ( Udk), studiowała również kulturoznawstwo na Wydziale Nauk Społecznych w Poznaniu (UAM). Spotkanie z Gill Clark, Rosalind Crisp oraz Isabelle Schad, silnie wpłynęły na jej rozwój artystyczny oraz rozumienie tańca. Maria Zimpel jest autorką takich prac jak “Working like a Dog” (debiut w duecie z poetą Erykiem Greenem na festiwalu Image Tanz w Wiedniu 2010), solo “What do you really miss?”, stworzone w ramach Solo Projektu 2012 w Poznaniu, s c a t t e r ( 2013/2014)- we współpracy z Zeiną Hanna i Bryanem Eubanksem (na zaproszenie FrivMove Zamek/CK Zamek), noish~ (2014), który powstał w kolaboracji z eksperymentalnym muzykiem - Gerardem Lebikiem (zrealizowany w ramach cyklu Performat w Galerii Miejskiej Arsenał) oraz zwiastun trio “What do you really miss?”, którym Maria Zimpel zakwalifikowała się na prestiżowy konkurs Danse Elargie w Paryżu w 2014 roku. Maria Zimpel współpracowała i współpracuje również z takimi artystami i artystkami jak Deufert&Plischke, Isabelle Schad, Aleksandra Borys, Rosalind Crisp i Kat Valastur. W latach 2010-2012 należała do wiedeńskiego kolektywu teatralnego God’s Entertainment. Związana jest artystycznie głównie z Poznaniem, Berlinem i Wiedniem. Od jakiegoś czasu, za Agnes Martin mówi o sobie jako o abstrakcyjnej ekspresjonistce.

Magdalena Chowaniec po ukończeniu Państwowej Szkoły Baletowej w Bytomiu, naukę tańca kontynuowała na Uniwersytecie A.Brucknera w Linz, gdzie otrzymała tytuł Master of Arts. Magdalena na stale mieszka i pracuje w Wiedniu, gdzie aktywna jest jako tancerka, choreografka, performerka, wykładowca i  piosenkarka zespołu garage punkowego. Współpracowała z m.in. kolektywem Superamas, Markiem Tompkinsem, Olegiem Soulimenko, Jeromem Belem, Amandą Pina, Florentiną Holzinger, Mathieu Grenier, Agatą Maszkiewicz i wielu innymi. Jej własne prace jak solo "Hold your horses" , "New Vienese Organic Actionism", "Until death do us part" , "When I don't dance I collect crystal balls" czy "Attan stays with us" pokazywane były m.in. w Austrii, Niemczech, Szwajcarii, Rumunii, Holandii, Polsce, Bułgarii i  Francji. Magdalena angażuje sie również jako choreograf w pracy z uchodźcami, bierze udział w projektach badawczych dotyczących empatii w muzyce i tańcu,  jest również basistką i wokalistą grupy garage punkowej The Mob Fixing Freedom.

Natalia Wilk – tancerka-freelancerka. Absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. L. Solskiego na Wydziale Teatru Tańca w Bytomiu (dyplom 2013) oraz Uniwersytetu Śląskiego na kierunku Politologia (dyplom 2010). Pracowała z Isabelle Schad w Collective Jumps, Koenem Augustijnem w Dance Moves Cities, Cosminem Manolescu przy „Fragile” w ramach rezydencji E-motional, re:thinking dance, Pawłem Passinim i Robertem Haydenem w „Dynamika Metamorfozy” w Instytucie Grotowskiego, Robertem Talarczykiem w spektaklu „Open Chopin”, kolektywem Harakiri Farmers przy „STILLE”.
Stypendystka programu „Alternatywna Akademia Tańca” w 2014r, Marszałka Województwa Śląskiego w dziedzinie kultury na rok 2013, oraz programu Rezydencja/Premiera 2012 w Gdańskim klubie Żak, w ramach którego stworzyła solo „Pacierz pokrętny” pod artystyczną opieką Pii Meuthen (Panama Pictures Dance Theatre). Tańczyła w projektach Idana Cohena, Rafała Urbackiego, Victorii Fox, Guilherme Botelho, Les gens d'Uterpan. Uczestniczka master classes i coachingów z Les Ballets C de la B, Davidem Zambrano, Luquid Loft Companie, Anną Van Den Broek, Yasmeen Godder, Malą Kline, Igorem Podsiadłym itd.
Zajmuje się także pisaniem o tańcu. W roku 2011 odbyła research w zakresie krytyki tańca na San Diego State University w Californii. Jej życiową pasją jest podróżowanie autostopem – zwiedziła w ten sposób Azję Centralną, Bałkany, Afrykę Zachodnią, Kaukaz itd. Następny będzie kosmos.