Art stations fundation - by Grażyna Kulczyk


18.06.2011
19:00
Studio Słodownia +3
Iza Szostak The glass jar next to the glass jar

choreografia/koncept
Iza Szostak

wykonanie 
Monika Morawska
Iza Szostak

muzyka
Kuba Słomkowski

światło
Karolina Gębska

scenografia
Kasia Nocuń

producent
Fundacja Ciało/Umysł

partnerzy
Art Stations Foundation by Grażyna Kulczyk
Fundacja Burdąg

stypendium
Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego

To spektakl o kontemplacji nad problematyką: przemijania, cielesności, starości, choroby. Czym jest dokładnie starzenie się? Jak dochodzi do samopoznania, gdy zbliża się ten nieodwracalny etap? Co starzeje się najpierw? Jak zachowuje się nasze ciało w chorobie? Utrata pamięci, znikoma zdolność oceniania sytuacji, trudności w wysławianiu się i orientacji. Apatia. 

A może młodzi są starzy?

„Choroba jest nocną półkulą życia, naszym bardziej uciążliwym obywatelstwem. Od dnia narodzin każdy z nas posiada jakby dwa paszporty- przynależy zarówno do świata zdrowych, jak i do świata chorych.” (Susan Sontag Illness as Metaphor)

Szostak3

Iza Szostak, tancerka, choreografka. Absolwentka Szkoły Baletowej w Warszawie oraz Codarts/Rotterdam Dance Academy w Holandii. Obecnie studentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu Warszawskiego. Stypendystka Polskiego Ministerstwa Kultury, Holenderskiego Corrie Hartong Fonds, Programu Alternatywnej Akademii Tańca oraz Solo Project Art Stations Foundation. Odbyła staż w Belgii w zespole Jana Fabre/Troubleyn. Współpracowała m.in. z Michaelem Schumacherem, Amy Raymond, Anną Holter, Wojtkiem Ziemilskim, Marysią Stokłosą, Edytą Kozak i Kayą Kołodziejczyk. Stworzyła i współtworzyła spektakle, które były wystawiane w Holandii, Niemczech, Portugalii, Chinach i Polsce.

Autorka spektakli: “Karmi-go”, “Feedback”, “From culture to nature”, “The glass jar next to the glass jar” i “RE//MIX Merce Cunningham”. 
Współpracuje z artystą wizualnym i eksperymentalnym muzykiem- Kubą Słomkowskim.

Obecnie stypendystka wspieranego przez Unię Europejską międzynarodowego projektu dla młodych choreografów SPAZIO.

Od paru lat zafascynowana pracą z osobami zawodowo nie związanymi z tańcem. W swojej praktyce powołuje się na ruch autentyczny, analizę ruchu Labana oraz elementy improwizacji Forsythe’a.

Znajduje dużą frajdę w uczeniu tańca i kompozycji ruchu, lubi śpiewać choć uważa, że nie umie, Improwizuje na scenie i w życiu, od lat marzy jej się wypad w Alpy na narty oraz podróż do Nowej Zelandii.