pomysł i choreografia
Ania Nowak
taniec i współpraca
Julek Kreutzer, Julia Plawgo
konsultacja dramaturgiczna
Mateusz Szymanówka,
Julia Rodriguez,
Siegmar Zacharias
kostiumy
Melanie Jame Wolf
opieka artystyczna
Bush Hartshorn
przy wsparciu
Instytutu Adama Mickiewicza
podziękowania dla
HZT Berlin
premiera 10 grudnia 2016, Studio Słodownia +3
teaser © Ośko / Bogunia
Don’t Go For Second Best, Baby! to choreografia wspierania i ujawniania.
Backup dancing — taniec drugiego planu wprowadza w ruch ciała, które ćwiczą bycie w relacji do planu głównego, do siebie nawzajem i do choreografii rozumianej jako wspólny, spontaniczny plan działania. Ten taniec tworzony jest razem, z wielości przecinających się monologów. Tancerki towarzyszące generują ruch wsparcia w samotności, wobec braku klarownego centrum, któremu mogłyby towarzyszyć. Czym może być troska o czyjś taniec, czym towarzyszenie poprzez ruch?
Ten taniec traktuje improwizację jako strategię oporu przeciwko polityce nakazów i zakazów. Ciała drugiego planu poruszają się w przekonaniu, że taniec może tworzyć formy bycia i myślenia, które nie muszą pozostawać na peryferiach.
Ania Nowak uprawia choreografię myśli, języka i sytuacji. Obecnie zajmuje ją aspekt czasowości w sztukach performatywnych oraz miłość jako sposób generowania wiedzy. Za istotną część swojej działalności uznaje uczestniczenie w nieformalnych strukturach wymiany i współpracy z innymi artystami oraz rozwijanie praktyk queerowo-feministycznych. Jej ostatnia choreografia "Offering What We Don't Have To Those Who Don't Want It" miała swoją premierę na festiwalu Tanztage 2016 w Berlinie. Inne prace pokazane zostały m.in. w Warszawie, Amsterdamie, Barcelonie i Sztokholmie. Była rezydentką CK Zamek w Poznaniu i, wraz z Martinem Hansenem, Dancehouse Melbourne. Pracowała przy tworzeniu choreografii do ceremonii otwarcia Pierwszych Igrzysk Europejskich w Azerbejdżanie. Jest stypendystką programu Danceweb w ramach festiwalu ImpulsTanz 2014 w Wiedniu. http://technologiesoflove.tumblr.com
Julek Kreutzer urodziła się w Berlinie w 1991 roku. Dorastała na południe od rzeki. Zaczęła tańczyć z nudy i konieczności, co zaprowadziło ją na studia choreograficzne w HZT Berlin. Od czasu ich zakończenia, Julek rozwija swoje umiejętności komunikacyjne, występuje i komponuje ruch dla dzieci i dorosłych. W dni wolne pisze szarą poezję na maszynie i marzy o równiku.
Julia Plawgo zajmuje się tańcem i choreografią jako strategią przetrwania. Studiuje w HZT Berlin, współpracuje głównie z przyjaciółmi, a jej ulubione piosenki pop to: Crystal Waters — Gypsy Woman (She's Homeless) i Kim Wilde — You Keep Me Hangin' On.